Słoń indyjski (Elephas maximus) – ssak z rzędu trąbowców, jeden z trzech żyjących gatunków rodziny słoniowatych, zamieszkujący lasy i zarośla Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.
Słoń jest największym zwięrzęciem na Ziemi, choć słoń azjatycki jest mniejszy od swojego kuzyna z Afryki. Można je łatwo rozpoznać po małych uszach. Trąba słonia to w rzeczywistości bardzo długi nos, który posiada wiele funkcji. Służy do wąchania, trąbienia, picia, oddychania, a także do chwytania. Zawiera ona ponad 100 tys. różnych mięśni.
Słonie posiadają duże kły, które służą im do kopania korzeni, odrywania kory z drzew, a nawet do walki. Niestety są też dla nich kłopotem, gdyż kły stają się celem dla kłusowników.
Bangladesz, Butan, Kambodża, Chiny, Indie, Indonezja (Borneo, Sumatra), Malezja, Birma, Nepal, Sri Lanka, Tajlandia, Wietnam
Słonie żywią się głównie korzeniami, owocami i trawą. Dorosły słoń może zjadać nawet do 130kg jedzenia dziennie. Aby zdobyć tyle żywności często muszą pokonywać duże odległości.
Ciąża u słoni trwa około 22 miesiące.W momencie narodzin słoń waży ok. 90kg i mierzy ok. 1 metra wysokości.
Przez tysiące lat słonie indyjskie zostały udomowiane. Służą ludziom do przenoszenia ciężkich przedmiotów, np. ścięte drzewa, do wożenia ludzi a nawet do wojny.
Osiąga wysokość 2 - 3 m. Żyje ok. 60 lat, a jego waga dochodzi do 5 ton.